- proturbo
- prō-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to drive on or forward, to drive forth or away, to repel, repulse (mostly post-Aug.; not in Cic.).I.Lit.:II.
his facile pulsis ac proturbatis,
Caes. B. G. 2, 19 fin.:hostes telis,
Liv. 5, 47:apes pigras et ignavas,
Plin. 11, 19, 21, § 67:extra tecta proturbantur,
Col. 9, 15, 2:aliquem de domo,
App. M. 9, p. 230, 20:aliquem laribus,
Claud. in Eutr. 2, 513; Tac. H. 2, 85:hostem Missilibus,
Verg. A. 10, 801:hostes hinc comminus,
id. 9, 441:in exsilium proturbatus,
Just. 3, 4, 12.— Poet.:silvas,
to bear down, overthrow, prostrate, Ov. M. 3, 80.—Transf.:anhelatum murmur pectore,
to send forth, utter, Sil. 5, 605:militum conviciis proturbatus,
attacked, assailed, Tac. H. 1, 60:nuncius hunc (Aeolum) solio Boreas proturbat ab alto,
drives him from his lofty seat, Val. Fl. 1, 597.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.